Met duct tape, een stevig soort plakband, is van alles te repareren. En nu is er door wetenschappers van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) in Boston (V.S.) een speciaal soort medisch plakband ontwikkeld waarmee scheurtjes en lekken in de darmen gedicht kunnen worden. Een welkom alternatief voor hechtingen, die vaak lastig aan te brengen zijn in de darmen, en die gevoelig zijn voor nieuwe lekkages en littekenvorming. De speciale tape is bovendien biologisch afbreekbaar en verdwijnt vanzelf als de wond genezen is, zonder ontstekingen te veroorzaken of aan ander weefsel te blijven kleven. Vaktijdschrift Science Translational Medicine publiceerde de onderzoeksresultaten onlangs.
Het hechten van wonden in de darmen is geen sinecure: darmweefsel is glibberig en lastig en tijdrovend met een hechtnaald te bewerken. Het komt vaak voor dat een dergelijke hechting toch niet helemaal sluitend is en er lekkage ontstaat, met alle gezondheidsrisico’s van dien. Geschat wordt dat bij tot wel 20% van alle hechtingen in de darmen lekkages optreden.
De Amerikaanse wetenschappers besloten daarom om een soort plakband te ontwikkelen dat niet alleen tijd bespaart voor de chirurgen maar ook zorgt voor betere uitkomsten. De tape kan zich snel hechten aan darmweefsel en blijft ongeveer een maand intact voordat het wordt afgebroken.
Al in 2019 had het team van MIT al een medische tape ontwikkeld, maar die was dubbelzijdig, en bedoeld om twee natte organische oppervlakken aaneen te hechten. De lijmstof die ontwikkeld was is polyacrylzuur, een absorberend materiaal dat onder meer in luiers wordt gebruikt. Dat materiaal is droog en neemt vocht op wanneer het met een nat oppervlak of weefsel in aanraking komt, en terwijl het dat vocht opneemt kleeft het materiaal aan het weefsel. Door chemische verbindingen (esters) toe te voegen die zich speciaal hechten aan eiwitten konden de onderzoekers de kleefkracht van de tape versterken. Door gesprekken met chirurgen ontdekten de ontwerpers dat er meer vraag was naar een eenzijdige versie van de tape, omdat het niet zo vaak voorkomt dat er twee weefsels of organen aan elkaar geplakt moeten worden.
De transparante tape bestaat uit twee lagen. Aan de buitenkant bevindt zich een niet-klevende laag, die is bekleed met een polyurethaan coating die verhindert dat de tape aan ander weefsel plakt. Daaronder bevindt zich een laag polyacrylzuur, die speciaal is ontwikkeld om zich aan darmweefsel te hechten door middel van chemische verbindingen die zich hechten aan eiwitten in het darmweefsel en zo de kleefkracht van de lijmstof vergroten.
Het materiaal is flexibel en rekt mee, wat belangrijk is wanneer het in de darmen wordt gebruikt. Het was wel een uitdaging om de juist dikte van de tape vast te stellen. Daarbij ging het erom om de tape vrij stevig te maken, zodat het risico dat de tape scheurt minimaal is. Maar de tape mocht niet te dik zijn omdat dat de peristaltiek zou kunnen beïnvloeden.
De ontwikkelaars van de tape hebben hun prototype uitgetest met varkensdarmen en met ratten. Het bleek in die testmodellen dat de tape goed werkte bij het sluiten van wonden in de dikke darm, dunne darm en maag. Er zal nu verder aan de tape gewerkt worden, en uiteindelijk zullen er ook testen met menselijke proefpersonen uitgevoerd gaan worden. Voordat de darmtape daadwerkelijk commercieel beschikbaar wordt zullen er eerst klinische testen nodig zijn, als voorwaarde voor het starten van een goedkeuringsprocedure bij de Amerikaanse medicijnautoriteit FDA.
Meer informatie
Referentie
Naar boven
