Nieuwe gegevens van de fase III-studies OPERA I en II bevestigen de werkzaamheid en veiligheid op lange termijn van eerstelijnsbehandeling met ocrelizumab bij niet eerder behandelde patiënten in een vroeg stadium van relapsing multiple sclerose (RMS). Tijdens EAN presenteerde Dr. João Cerqueira (University of Minho, Braga, Portugal) de follow-up gegevens van de open-label extensie van de OPERA I/II-studies na meer dan zeven jaar gebruik van ocrelizumab.
MS is vanaf het begin een chronische en progressieve ziekte. De opbouw van schade aan het centrale zenuwstelsel blijft in de vroege stadia van MS echter meestal subklinisch. Vroegtijdige interventie biedt bij MS de grootste kans om de opbouw van beperkingen te vertragen, de ziekteprogressie te vertragen en de functie van de patiënt te behouden. In de brede RMS-patiëntenpopulatie van de fase III-studies OPERA I/II liet ocrelizumab (OCR) al een significant voordeel zien ten aanzien van klinische en MRI-metingen. Dat leidde tot de behoefte om vast te stellen of een eerstelijnsbehandeling met OCR bij niet eerder behandelde patiënten met vroege RMS (diagnose ≤2 jaar) ook op de lange termijn (meer dan 7 jaar) aanhoudende voordelen biedt ten opzichte van de risico’s. OCR is een gehumaniseerd monoklonaal antilichaam dat selectief gericht is tegen CD20+ B-cellen en dat de ziekteactiviteit en -progressie vermindert bij patiënten met RMS of primair progressieve MS.
In de fase III-studie OPERA I/II werden deelnemers gerandomiseerd naar OCR of interferon (IFN)-bèta 1a tijdens een dubbelblinde periode van 96 weken. Tijdens de open-label extensie gingen studiedeelnemers door met OCR (OCR-OCR) of stapten ze over van IFN op OCR (IFN-OCR). De eindpunten ten aanzien werkzaamheid bestond uit geen bewijs van ziekteactiviteit (‘no evidence of disease activity’, NEDA) na een hernieuwd vastgestelde MRI-baseline na 24 weken. Onder NEDA viel de afwezigheid van binnen het protocol-gedefinieerde relapsen (PDR), bevestigde invaliditeitsprogressie na 24 weken, contrastverhogende T1-gewogen en nieuwe/vergrotende T2-gewogen laesies. Ten aanzien van het bijwerkingenprofiel werd gekeken naar de aard en incidentie van ongewenste voorvallen (AE’s).
De baselinekenmerken waren vergelijkbaar tussen de beide behandelarmen in de behandelingsnaïeve, vroege RMS subgroep. Van de in totaal 756 geanalyseerde studiedeelnemers (OCR 375; IFN 381) bleef 70% 7,4 jaar of langer onder behandeling (OCR 73%; IFN 67%). Ten opzichte van IFN hadden patiënten behandeld met OCR een hoger percentage NEDA in week 96 (72% versus 44%; p<0,001), geen bevestigde invaliditeitsprogressie na 24 weken (92% versus 88%; p=0,086), geen bewijs van MRI-activiteit (95% versus 62%; p<0,001) en geen PDR (83% versus 73%; p=0,0015). Na 286 weken behielden OCR-OCR deelnemers tijdens de open-label extensie deze voordelen ten opzichte van INF-OCR-deelnemers: NEDA (51% versus 28%; p<0,001); geen bevestigde invaliditeitsprogressie na 24 weken (81% versus 76%; p=0,14); geen bewijs van MRI-activiteit (90% versus 56%; p<0,001); geen PDR (76% versus 66%; p=0,0032). De percentages bijwerkingen, ernstige bijwerkingen en ernstige infectie bleven gedurende de 7 jaar vergelijkbaar met die van de dubbelblinde periode. Een meerderheid (68%) hield de OCR-behandeling 7 jaar lang vol. Tijdens de dubbelblinde periode stopten in de IFN-groep meer patiënten met hun behandeling dan in de OCR-groep. In beide groepen stopten na meer dan 7 jaar even veel patiënten met hun behandeling vanwege bijwerkingen (9%). Dit lage percentage behandelonderbrekingen bevestigt het langetermijngebruik van OCR binnen deze patiëntenpopulatie. Na 7 jaar behandeling met OCR was het bijwerkingenprofiel van patiënten in overeenstemming met die van de volledige patiëntenpopulatie, die in klinische studies was blootgesteld aan OCR (n=5688, 21.675 patiëntjaren).
In deze eerder onbehandelde patiëntenpopulatie met een vroeg stadium van RMS wordt de werkzaamheid en het bijwerkingenprofiel van de eerstelijnsbehandeling met ocrelizumab onderbouwd met langetermijngegevens (> 7 jaar).
Referentie
Cerqueira J, et al. Efficacy and safety of ocrelizumab in a treatment-naive, early RMS population: 7-year data from the OPERA OLE trials. Gepresenteerd tijdens EAN 2022; abstract OPR-135.
Naar boven
