In dit onderdeel van de TNN-website delen we een korte weergave van een aantal impactvolle studies die onlangs gepubliceerd zijn in de belangrijkste internationale wetenschapstijdschriften, gefocust op neurologie en/of neurochirurgie. Deze selectie is gemaakt door drs. Cynthia Lemmens (AIOS Neurologie, Haaglanden MC, en lid van de hoofdredactieraad van TNN) gebaseerd op de toegevoegde waarde van deze studies voor de dagelijkse klinische praktijk.
LECANEMAB VERTRAAGT ZIEKTE-VERSLECHTERING BIJ VROEGE ALZHEIMER
De ophoping van oplosbaar en onoplosbaar geaggregeerd bèta-amyloïde (Aβ) kan het pathologisch proces van de ziekte van Alzheimer mogelijk initiëren. Het gehumaniseerde IgG1 monoklonale antilichaam lecanemab bindt met een hoge affiniteit aan Aβ oplosbare protofibrillen. In een nieuw onderzoek van van Dyck et al. werd onderzocht of lecanemab van toegevoegde waarde zou kunnen zijn voor mensen met vroege alzheimer. Lees meer
AEROBE LICHAAMSBEWEGING VERBETERT VERMOEIDHEIDS- EN DEPRESSIESCORES BIJ RRMS
Aerobe lichaamsbeweging heeft een positieve invloed op het fysiek en cognitief functioneren van mensen. Bij patiënten met ‘relapsing-remitting’ MS (RRMS) is echter weinig bekend van het effect van dit type lichaamsbeweging op ziekte-uitkomsten. De resultaten van een recent gerandomiseerd onderzoek bieden meer duidelijkheid. Lees meer
HALOPERIDOL NIET ZINVOL BIJ IC-PATIËNTEN MET DELIER
Patiënten die tijdens hun verblijf op de intensive care (IC) een delier ontwikkelen worden vaak behandeld met haloperidol, een antipsychoticum met een sederende werking. De werkzaamheid van haloperidol bij patiënten met een delier is echter niet op overtuigende wijze aangetoond. Recentelijk zijn in The New England Journal of Medicine de resultaten gepubliceerd van een grootschalige klinische studie naar de werkzaamheid van haloperidol bij IC-patiënten met een delier. Lees meer
TUMEFACTIEVE LAESIES ZIJN FREQUENT MAAR NIET GEASSOCIEERD MET EEN SLECHTERE PROGNOSE BIJ MOGAD
Tumefactieve demyeliniserende afwijkingen bestaan uit lokale agressieve demyeliniserende laesies van het centraal zenuwstelsel die vaak solitair en meer dan twee centimeter groot zijn. Kennis over de aanwezigheid en rol van tumefactieve hersenlaesies bij ‘myelin oligodendrocyte glycoprotein antibody associated disorder’ (MOGAD) ontbreekt momenteel. Recent zijn de resultaten van een studie naar de frequentie en eigenschappen van tumefactieve laesies bij MOGAD, multiple sclerose (MS) en ‘aquaporin-4-IgG–positive neuromyelitis optica spectrum disorder’ (AQP4+NMOSD) gepubliceerd in Neurology. Lees meer
CRANIOTOMIE EN DECOMPRESSIEVE CRANIËCTOMIE LEIDEN TOT VERGELIJKBARE UITKOMSTEN BIJ ACUUT SUBDURAAL HEMATOOM
Bij een traumatisch acuut subduraal hematoom is het vaak nodig om chirurgisch in te grijpen. Dit gebeurt ofwel door middel van craniotomie ofwel via decompressieve craniëctomie. Het verschil tussen beide ingrepen is dat het stuk schedelbot dat wordt verwijderd bij craniotomie wordt vervangen, terwijl dit bij decompressieve craniëctomie niet gebeurt. Omdat onduidelijk is hoe de twee ingrepen zich ten opzichte van elkaar verhouden ten aanzien van de gezondheidsuitkomsten, is een onderzoek uitgevoerd waarin beide procedures vergeleken werden. De resultaten van deze studie zijn onlangs gepubliceerd in The New England Journal of Medicine. Lees meer
Naar boven
