JOURNAL SCAN

Spondylodese voor lumbale kanaalstenose: is het echt nodig?

Samenvatting:

Het meest voorkomende ziektebeeld dat de neurochirurg behandelt, is intermitterende neurogene claudicatio als gevolg van een lumbale kanaalstenose. Patiënten hebben een beperkte loopafstand en uitstralende pijn in de benen, al dan niet met rugpijn, veroorzaakt door progressieve facet- en flavumhypertrofie.¹ Studies hebben inmiddels onomstreden aangetoond dat een operatieve (benige) decompressie een beter klinisch resultaat oplevert dan een conservatieve behandeling.^2,3

Het aantal spondylodese (‘fusie’)-operaties bij dit ziektebeeld is in de afgelopen decennia fors toegenomen; in de Verenigde Staten (VS) wordt bij 50% van de decompressies additioneel een spondylodese uitgevoerd.⁴ In de VS lijkt daarnaast een olisthesis (sagittale verplaatsing van de wervel ten opzichte van de omliggende wervels) een absolute indicatie voor spondylodese te zijn (96% van deze patiënten ondergaat een spondylodese).⁵

De auteurs onderzochten in een gerandomiseerde multicenterstudie of het toevoegen van een spondy lodese superieur is aan een decompressie zonder spondylodese. Zij includeerden patiënten met intermitterende neurogene claudicatioklachten en een met MRI bewezen lumbale kanaalstenose. Patiënten werden gerandomiseerd tussen behandeling met alleen decompressie en decompressie met spondylodese met stratificatie naar de aan- of afwezigheid van een olisthesis. Patiënten werden 2 jaar lang vervolgd met vragenlijsten, looptesten en een uitgebreid neurologisch onderzoek.

Twee jaar na randomisatie werd bij 213 geïncludeerde patiënten geen verschil gevonden in de klinische uitkomsten tussen de decompressiegroep en de spondylodesegroep. Het percentage patiënten dat een heroperatie nodig had (voor persisterende klachten) was vergelijkbaar hoog in beide groepen (21% in de decompressiegroep en 22% in de spondylodesegroep). Ook in geval van een olisthesis werd er geen klinisch verschil gevonden tussen de patiënten in de decompressiegroep en de spondylodesegroep. De kosten in de spondylodesegroep waren significant hoger.

BRON: A RANDOMIZED, CONTROLLED TRIAL OF FUSION SURGERY FOR LUMBAR SPINAL STENOSIS. FÖRSTH P, ÓLAFSSON G, CARLSSON T, ET AL. N ENGL J MED 2016;374:1413-23.

Hooggradige reststenose na rekanalisatie van een extracraniële carotisocclusie in de acute fase van het herseninfarct

BRON:LUITSE MJ, VELTHUIS BKM DAUWAN M, DANKBAAR JW, BIESSELS GJ, KAPPELLE LJ; ON BEHALF OF THE DUTCH ACUTE STROKE STUDY GROUP. RESIDUAL HIGH-GRADE STENOSIS AFTER RECANALIZATION OF EXTRACRANIAL CAROTID OCCLUSION IN ACUTE ISCHEMIC STROKE. STROKE 2015;46:12-5

Outcome after conservative management or intervention for unruptured brain arteriovenous malformations

Cranberry versus placebo in the prevention of urinary infections in multiple sclerosis: a multicenter, randomized, placebo-controlled, double-blind trial.

Long-term, serial screening for intracranial aneurysms in individuals with a family history of aneurysmal subarachnoid haemorrhage: a cohort study.

Lange termijn cognitieve stoornissen na IC-opname

Diagnostic value of magnetic resonance imaging in follow-up assessment of sciatica