In een nieuwe dubbelblinde, gerandomiseerde studie van Rajan et al. is aangetoond dat botulinetoxine-injecties effectief zijn als behandeling van dystonische tremor in de bovenste extremiteit. Na zes weken werd een significant voordeel gezien bij patiënten die botulinetoxine-injecties ontvingen. De injecties blijken gunstig voor het realiseren van tremorcontrole.
Er is behoefte aan veilige en effectieve behandelingen voor dystonische tremor (DT) in de bovenste extremiteit. Botulineneurotoxine (BoNT) is een toxine die de prikkeloverdracht van zenuwen naar spieren kan blokkeren en op deze manier de DT kan verminderen. Tot op heden hebben alleen ongecontroleerde retrospectieve casusseries het effect van BoNT-injecties op DT in de bovenste extremiteit gerapporteerd.
In de huidige placebogecontroleerde, gerandomiseerde studie zijn 30 volwassen patiënten met DT in de bovenste extremiteiten gerandomiseerd (1:1) naar BoNT of een zoutoplossingsinjectie (0,9%). Deelnemers kregen elektromyografischgeleide intramusculaire injecties van BoNT of placebo in de tremulerende spieren. Het injectiepatroon en de dosering werden geïndividualiseerd op basis van de tremorverschijnselen. De primaire uitkomstmaat was de vermindering van totale score op de ‘Fahn-Tolosa-Marin Clinical Rating Scale for Tremor’ (FTM) 6 weken na de interventie.
In totaal werden 30 mannelijke patiënten geïncludeerd. In de ‘intention-to-treat’-populatie was de totale score van de FTM na 6 weken significant lager in de BoNT-groep dan in de placebogroep. Bij BoNT was de trilscore 10,9% lager (95%-BI: -15,4 tot -6,5; p<0,001) dan bij de placebo. In de BoNT-groep rapporteerden bovendien meer deelnemers een verbetering op de zelfbeoordeelde globale veranderingsimpressie (‘Patients’ Global Impression of Change’, PGIC) (p=0,047). De subjectieve handzwakte en gripsterkte gemeten met een dynamometer waren vergelijkbaar in beide groepen.
In deze studie is aangetoond dat botulinetoxine-injecties bij patiënten met dystonische tremoren in de bovenste extremiteit na zes weken resulteren in gunstigere uitkomsten voor wat betreft het verminderen van de ernst van de tremor, in vergelijking met placebo. Een geïndividualiseerde aanpak bij de keuze van de gebruikte spier en dosering bleek hierbij het meest doeltreffend.
Referentie
Naar boven
