TNN - jaargang 123, nummer 1, februari 2022
prof. dr. J. Dejaegher , Z. Hunin
Het ‘central cord syndrome’ (CCS) is een acuut traumatisch ruggenmergletsel, dat gekarakteriseerd wordt door een disproportioneel ernstigere motorische uitval in de bovenste ledematen in vergelijking met de onderste ledematen. Lange tijd werd het CCS als een uitzondering binnen de ruggenmergletsels gezien ten gevolge van de spontaan gunstige evolutie, en werd een chirurgische decompressie afgeraden indien er geen instabiele wervelkolomletsels waren. Deze conservatieve visie is de voorbije jaren grotendeels verlaten, zeker voor de ernstige vormen van CCS. De wetenschappelijke discussie heeft zich verlegd naar het inschatten van het optimale tijdstip van chirurgie. Dit artikel geeft een overzicht van de klinische aspecten, pathofysiologie en behandeling van het CCS, waarbij de rationale voor (vroegtijdige) chirurgische behandeling wordt ondersteund.
(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2022;123(1):13–8)
Lees verderTNN - jaargang 120, nummer 1, februari 2019
Z. Hunin , dr. V. Marneffe , prof. dr. F. Van Calenbergh , dr. N. Whenham
Hooggradige gliomen, beschreven in de 2007-classificatie van de Wereldgezondheidsorganisatie, hebben een zeer heterogene uitkomst. Vandaag de dag wordt een poging ondernomen om deze tumoren accurater te classificeren. Hierin speelt genetisch onderzoek een zeer belangrijke rol. De nadruk wordt voornamelijk gelegd op de IDH-mutatie, MGMT-methylatie en 1p/19q-codeletie.
Men heeft reeds een goed inzicht in de pathofysiologie van de IDH-mutatie. Deze mutatie zorgt voor een verandering in de functie van isocitraatdehydrogenase, die door invloed op verschillende processen leidt tot tumorgenese. Aan de hand hiervan kan men de invloed op de diagnose, prognose, predictie en therapie beschrijven. De mutatie wijst erop dat het gaat om een hooggradige tumor die secundair ontwikkeld is uit een laaggradige tumor en dus een betere prognose heeft. Nieuwe, gerichte therapieën die mogelijk een meer gepersonaliseerde aanpak van deze IDH-gemuteerde tumoren zullen toelaten, worden op dit ogenblik bestudeerd. De 2016-classificatie van de Wereldgezondheidsorganisatie is een poging om deze biomarker en de 1p/19q-codeletie te integreren tot één geheel. Het doel is een betere onderverdeling voorstellen aan patiënten met een hooggradig glioom. Dit vormt een tussenstap naar een revolutionaire classificatie die een volledige integratie van genetische biomarkers omvat.
(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2019;120(1):29–34)
Naar boven
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij en onze partners technologieën zoals cookies om informatie over het apparaat op te slaan en/of te openen. Toestemming voor deze technologieën stelt ons en onze partners in staat om persoonlijke gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site te verwerken en om gepersonaliseerde en niet-gepersonalisserde advertenties te tonen. Indien u geen toestemming geeft of deze intrekt, kan dit invloed hebben op bepaalde functies.
Klik hieronder om in te stemmen met het bovenstaande of om specifieke keuzes te maken. Uw keuzes zullen alleen worden toegepast op deze site. U kunt uw instellingen te allen tijde wijzigen, inclusief het intrekken van uw toestemming, door gebruik te maken van de knoppen op het Cookiebeleid of door te klikken op de knop 'Toestemming beheren' onderaan het scherm.
