dr. R.P.W. Rouhl

CO-MORBIDITEITEN BIJ EPILEPSIE: HOE HIERMEE OM TE GAAN?

Epilepsie is een ernstige neurologische ziekte die bij ongeveer 70 miljoen mensen wereldwijd invloed heeft op hun kwaliteit van leven, hun families en de gezondheidszorg in het algemeen.^1,2 Daarbij is het duidelijk dat epilepsie niet alleen het hebben van insulten is, bij meer dan 50% van de patiënten gaat het gepaard met een of meerdere ernstige comorbiditeiten. ³ Deze zijn inmiddels ook opgenomen in de ‘International League Against Epilepsy’ (ILAE) classificatie van epilepsie.⁴ Co-morbiditeiten kunnen simpelweg de oorzaak van de epilepsie zijn, andere zijn een consequentie van de epilepsie zelf of de behandeling maar ook zijn er met een meer complexe origine. Of deze problemen nou door gedeelde biologische mechanismes, een consequentie of een samenspel van omstandigheden zijn, de behandeling van deze problemen kan erg uitdagend zijn. Daarbovenop hebben ze een ontwikkelingen met betrekking tot co-morbiditeiten en epilepsie. Om succesvolle therapeutische interventies en preventieve strategieën te ontwikkelen, is het belangrijk om een goed begrip te hebben van de pathofysiologie van co-morbiditeiten en de grootte van het probleem.

Lees verder

De nieuwe epilepsieclassificatie in de Praktijk

SAMENVATTING

De International League Against Epilepsy heeft in 2017 2 nieuwe classificaties gepubliceerd, voor epileptische aanvallen en voor de indeling van epilepsie. Deze classificaties hebben als doel om een transparantere terminologie te hanteren die geschikt is voor toepassing in de klinische praktijk, onderwijs en onderzoek.
(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2019;120(2):59–63)

Lees verder

Uw diagnose?

(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2017;118(1):38)

Lees verder

Epilepsie als potentiële auto-immuunaandoening en auto-immuun encefalitis: antistoffen, diagnostiek en behandeling

Samenvatting

Antistoffen tegen receptoren van neurotransmitters worden met name gezien bij een limbische encefalitis die zich kenmerkt door een subacuut ontstane stoornis van het korte termijn geheugen, verwardheid, psychiatrische symptomen en epilepsie. Dit beeld komt met name bij antistoffen tegen de NMDA-receptor, de AMPA-receptor (beide glutamaat-receptoren), de GABA-receptor, tegen eiwitten verbonden aan de spanningsafhankelijke kaliumkanalen (LGI1 en CASPR2) en tegen het intracellulaire enzym GAD. Bij patiënten met louter epilepsie, met name als deze geen andere onderliggende oorzaak heeft en slecht op medicatie reageert, komen deze antistoffen echter ook in verhoogde mate voor. De behandeling van een auto-immuun encefalitis bestaat uit immuunsuppressie en tumorresectie, indien van toepassing. Deze behandeling heeft een goed effect, ook op de langetermijnprognose, wanneer deze vroeg gestart wordt. Bij een klinisch beeld met louter epilepsie is het nut van behandeling minder duidelijk, een proefbehandeling met immuunmodulatie kan echter wel gegeven worden wanneer andere behandelingen geen effect hebben.
(Tijdschr Neurol Neurochir 2014;115:129-36)

Lees verder