Articles

Langdurige bewustzijnsstoornissen: diagnose, prognose en behandeling

TNN - jaargang 117, nummer 3, september 2016

A. Rietveld , dr. W.S. van Erp , dr. P.E. Vos , dr. B. Post , dr. E.G.J. Zandbergen , dr. J.C.M. Lavrijsen

Samenvatting

Langdurige bewustzijnsstoornissen, zoals de vegetatieve toestand of het niet-responsief waaksyndroom en de minimaal bewuste toestand, behoren tot de slechtst mogelijke uitkomsten van nietaangeboren hersenletsel. Dit artikel geeft een overzicht van de diagnostiek, prognose en behandelingsmogelijkheden voor patiënten met deze complexe klinische beelden met een aanbeveling voor meer samenwerking tussen eerste- en tweedelijnsspecialisten.

(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2016;117(3):97-102)

Lees verder

Levodopa bij de ziekte van Parkinson: toxisch of neuroprotectief?

TNN - jaargang 113, nummer 5, oktober 2012

drs. C.V.M. Verschuur , prof. dr. J.J. van Hilten , prof. dr. T. van Laar , dr. B. Post , dr. G. Tissingh , prof. dr. R.M.A. de Bie

Samenvatting

Levodopa wordt algemeen beschouwd als het meest effectieve medicijn voor de ziekte van Parkinson. In de praktijk is men echter vaak terughoudend met het voorschrijven. Het starten van behandeling wordt uitgesteld en de dosering wordt zo laag mogelijk gehouden. De in het verleden bestaande bezwaren tegen het vroeg starten van levodopa blijken echter ongegrond en er zijn zelfs aanwijzingen dat het vroeg starten van levodopa een positief functioneel effect kan hebben op het ziektebeloop. Om meer duidelijkheid te verkrijgen over de eventueel positieve en negatieve aspecten van het vroeg starten van levodopa zijn de auteurs een nationaal onderzoek gestart.
(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2012;113:218-22)

Lees verder

Het syndroom van Lemierre en de neurologische complicaties

TNN - jaargang 113, nummer 3, juni 2012

drs. F. de Beer , dr. W.C.G. Overweg-Plandsoen , dr. V. Wreesmann , prof. dr. T.W. Kuijpers , dr. B. Post

Samenvatting

Het syndroom van Lemierre wordt gekenmerkt door infectieuze trombosering van de vena jugularis, al dan niet in combinatie met septische metastasen. De primaire infectie is meestal een tonsillitis of faryngitis. Hierbij kan secundaire uitbreiding optreden naar de laterale faryngeale ruimte, waarin zich de vena jugularis bevindt, maar ook de arteria carotis interna, de sympathische grensstreng en de vier onderste hersenzenuwen. Hoewel zeldzaam, kan dit leiden tot aantasting van deze structuren en daarnaast kan een opstijgende tromboflebitis tot intracraniële complicaties leiden. De verwekker is meestal Fusobacterium necrophorum, een anaerobe gramnegatieve staaf die als commensaal voorkomt in de mondholte. De behandeling bestaat uit langdurig antibiotica en chirurgische drainage als er sprake is van abcesvorming. Bij de antibioticakeuze moet er rekening mee worden gehouden dat Fusobacteria soms β-lactamase vormen. Behandeling van een vena jugularistrombose met antistolling is niet systematisch onderzocht. De prognose is bij tijdige start van geschikte antibiotica meestal goed.
(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2012;113:122-28)

Lees verder