De onderzoeksgroep van dr. Ruthirakuhan bestudeerde de relatie tussen de aanwezigheid van een milde gedragsstoornis (‘mild behavioral impairment’, MBI) en het op latere leeftijd ontwikkelen van de ziekte van Alzheimer.1 Of deze stoornis een voorspeller is voor progressie naar alzheimer werd onderzocht in een cohort van ruim 11.000 mensen.
De onderzoekers maakten gebruik van data van 11.372 mensen. Zij werden gestratificeerd naar MBI-status, bepaald aan de hand van de Neuropsychiatric Inventory-Questionnaire. Er werd onderzocht of MBI en zijn domeinen voorspellend waren voor progressie naar klinisch gediagnosticeerde alzheimer. Daarnaast werd aan de hand van neuropathologische data bekeken of MBI voorspellend was voor progressie naar neuropathologie-bevestigde alzheimer.
In totaal maakten 671 participanten (6%) progressie door naar alzheimer. Hierbij bleek MBI (aanwezig bij 2.765 deelnemers) een significante voorspeller van progressie naar zowel klinisch gediagnosticeerde (hazard ratio [HR]: 1,75) als neuropathologie-bevestigde alzheimer (HR: 1,59). Tevens bleken de verschillende MBI-domeinen geassocieerd met klinisch gediagnosticeerde alzheimer, waarbij de sterkste associatie werd gezien met psychoses (HR: 6,49).
Samenvattend werd in deze studie gezien dat de aanwezigheid van een milde gedragsstoornis een significante voorspellende waarde had voor het ontwikkelen van de ziekte van Alzheimer. Patiënten die psychoses doormaakten vertoonden een zesmaal zo grote kans om alzheimer te ontwikkelen ten opzichte van patiënten zonder gedragsstoornis. Deze bevindingen benadrukken het belang van het monitoren van gedragsveranderingen bij het detecteren van dementie en de prognose hierbij.
Referentie
Naar boven
