Bij een lumbale kanaalstenose is er sprake van een vernauwing van het wervelkanaal ter hoogte van de lendenwervels. Deze aandoening is vaak het gevolg van artrose, een normaal verouderingsverschijnsel waarbij er slijtage van de gewrichten is.
Lumbale kanaalstenose geeft klachten van lage rugpijn, uitstralend naar een of beide benen. De klachten worden erger vaak tijdens het lopen. Vooroverbuigen of zitten geeft vaak verlichting.
Artrose is een normaal verouderingsverschijnsel. Verdikking van de wervels en de bindweefselbanden van de wervelkolom is een reactie op artrose. Ook kunnen tussenwervelschijven afplatten en uitpuilen in het wervelkanaal. Daardoor blijft er minder ruimte over voor de zenuwwortels die vanuit de rug naar de benen lopen. Tijdens het lopen en/of stilstaan is de onderrug hol, en het wervelkanaal op zijn smalst. Bij lumbale kanaalstenose treedt daardoor beknelling van de zenuwwortel op.
De eerste diagnose bij het vermoeden van een lumbale kanaalstenose wordt gebaseerd op basis van het klachtenpatroon van patiënt. Een neurologisch onderzoek kan aantonen of er tekenen zijn van een zenuwwortel-beknelling. Een MRI-scan van de onderrug laat zien of er echt sprake is van een vernauwing van het wervelkanaal.
De behandeling is afhankelijk van de ernst van de klachten. Bij lichte klachten kan gekozen worden voor een afwachtend beleid. Er worden vaak houdingsoefeningen via fysio- en/of Mensendiecktherapeut geadviseerd. Bij ernstige klachten kan een arts patiënt doorverwijzen naar een neurochirurg of orthopeed om te kijken of een operatie mogelijk is. In sommige gevallen kan het verdoven van de beknelde zenuwwortel al leiden tot afname van de klachten.
https://www.neurologie.nl/publiek/patientenvoorlichting/lumbale-kanaalstenose
https://www.nvvn.org/patienteninfo/wervelkolom-en-ruggenmerg/lumbale-stenose-vernauwing-in-onderrug/
Naar boven
