SAMENVATTING
Slaap staat volop in de belangstelling, en terecht; goede slaap is essentieel voor onze gezondheid. Polysomnografie blijft de gouden standaard en enige directe meetmethode voor slaap, maar is ingrijpend en beperkt tot één of twee nachten. Er is dus behoefte aan nieuwe technieken die slaap langdurig en op een niet-belastende manier kunnen meten. E-monitoring van slaap met polshorloges of bedsensoren krijgt binnen de consumentenmarkt steeds meer aandacht. Deze nieuwe technieken meten de slaap niet op basis van hersenactiviteit, maar baseren zich op andere fysiologische signalen die een indirecte reflectie zijn van de verschillende slaapstadia. In het slaaponderzoek wordt al lang gebruikgemaakt van actigrafie, maar deze techniek heeft beperkingen, niet in het minst het overschatten van de hoeveelheid slaap bij mensen met insomnie. Door het analyseren van hartslagvariabiliteit met moderne ‘machine-learning’-technieken is de nauwkeurigheid van het detecteren van slaapstadia al aanzienlijk verbeterd. Beschikbare consumentenapparatuur is echter maar beperkt gevalideerd, en dan nog alleen bij kleine groepen – vaak jonge – gezonde proefpersonen. Daarnaast zijn bijvoorbeeld de standaarden van dataveiligheid niet voldoende voor medische toepassing. Dit artikel geeft handvatten om de prestaties van nieuwe e-monitoringtechnieken van slaap te beoordelen, en beschrijft de voorwaarden voor toekomstige klinische implementatie.
(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2025;126(2):47–54)
