SAMENVATTING
Een letsel van een perifere zenuw kan aanleiding geven tot neuroomvorming en littekenweefsel rondom de zenuw. Deze factoren liggen ten grondslag aan het ontstaan van chronische neuropathische pijn. Zenuwchirurgie kan een rol spelen bij de behandeling van deze pijn. De selectie van patiënten voor operatie berust voor het grootste deel op de anamnese en het lichamelijk onderzoek. Bij voorkeur wordt de beschadigde zenuw hersteld, waarbij door regeneratie pijnvermindering optreedt. Regeneratie is afhankelijk van verschillende factoren zoals welke zenuw betrokken is, de leeftijd van de patiënt, de uitgebreidheid van de beschadiging en het tijdsinterval tussen letsel en operatie. Het herstellen van de beschadigde zenuw is daarom niet altijd een optie. Verschillende zenuwchirurgische technieken worden gebruikt om de pijn te verminderen. Als de zenuw geheel onderbroken is, wordt het neuroom gereseceerd en zijn er enkele opties voor de proximale zenuwstomp om zoveel mogelijk pijnreductie te verkrijgen. Als de zenuw beschadigd is, maar niet geheel onderbroken, dan wordt het rondom het neuroom gelegen littekenweefsel gereseceerd en een gezond wondbed gecreëerd. Door zenuwchirurgie kan bij een bepaalde groep patiënten een aanzienlijke pijnreductie worden verkregen. De resultaten worden minder naarmate het pijnsyndroom langer bestaat. Verwijzing naar een gespecialiseerd centrum waar zenuwchirurgie kan worden overwogen is geïndiceerd als op andere wijze binnen zes maanden geen adequate pijnvermindering wordt bereikt.
(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2024;125(5):196–204)
